Realizując nowatorską formę turystyki JD Prezes zorganizował wyprawę
kolejowo-rowerowo-kajakową. Rzeka, którą przyszło nam pokonać choć
przepiękna miała jednak niedogodności. Pierwsza to ilość brodzących po
kostki w wodzie golasów, których nie wypadało wszak rozjechać druga to
podawany przez Instytut MGOW komunikat o stanie wód, zakładający dolną
granicę stanów średnich co skutkowało tym, że trzeba było nasze
pływające wehikuły  czasem po miałce przeciągnąć. Ale dla nas
wyczynowców była to oczywiście dobra zabawa wręcz rozrywka. Po sutym
obiedzie przemieściliśmy się w gościnę do Eli – uroczej właścicielki
pięknego leśnego dworku, której poczęstunek tzn. słodkości i łakocie
spowodował, że jak leniwe tłuste koty nie mieliśmy już chęci na dalsze
turystyczne wojaże. Wspaniała gościna się więc przeciągnęła a program
turystyczny zrealizujemy następnym razem. Oby tylko było jeszcze gdzie
wrócić.

Ps. Słowa podziękowania dla Eli i Andrzeja za piękną, relaksową,
świetnie zorganizowaną wycieczkę. St Wiśniewski

Jak co roku nasza mała turystyczna grupka zwiedziła kolejną polską
miejscowość, tym razem Trójmiasto. Na zdjęciach:

– na Dworze Artusa

– z Anną Walentynowicz w sali BHP w Stoczni Gdańskiej

– brzegiem morza z Jastarni do Juraty

– na bulwarze Motławy

– pod naszą morską chlubą – Darem Pomorza

Zwiedziliśmy sporo zabytków i obiektów kultury, polecamy Muzeum
Emigracji w Gdyni (rewelacja !) st w

Tradycyjnie jak co roku połączone siły klubów Laguna i Grupa Agrykola spotkały się na Wielkich Jeziorach Mazurskich. Udział wzięło 7 jachtów, skipperzy otrzymali pamiątkowe miniaturki żaglówki z nazwami łódek i ozdobną szarfą natomiast załogi i goście okolicznościowy dyplom z dedykacją: Za zajęcie zaszczytnego miejsca przy jubileuszowym stole z okazji 45 rocznicy powstania klubu Laguna. Spotkanie przebiegło we wspaniałej żeglarskiej atmosferze. Ahoj ! St. Wiśniewski

14 – 24.06.2020

Korzystając z rozluźnienia dyscypliny pandemicznej wybraliśmy się dużą rodziną ( no i krewni i znajomi Królika) na rowery do lasów kaszubskich a ściślej w Bory Tucholskie.

Było świetnie – pogodowo, logistycznie (wikt i opierunek), z dystansem społecznym, dbaniem o higienę osobistą i psychiczną po tak długim domowaniu.

Przemierzaliśmy lasy (tam nie ma wirusów) na rowerach tak średnio 50 km dziennie, przekajakowaliśmy jeziora i rzeki (w wodzie nie ma wirusów).

Odżywialiśmy się zdrowo i oddychaliśmy na zapas czystym, leśnym powietrzem.

A w drodze powrotnej nabyliśmy  przepyszne miody i inne produkty  lecznicze.

Wyszło nam wszystkim na zdrowie. J. Passini

W dniu 29 maja br. odbył się spływ kajakowy rzeką Świder. Organizatorką była niezastąpiona koleżanka Halina Dziadko. Zebrało się nas 14 osób. Przewiezieni zostaliśmy dwoma busami niespełna 14 km w górę rzeki Świder, gdzie zaczął się spływ. Nasza organizatorka Halinka zamówiła wspaniałą pogodę: świeciło słoneczko, było ciepło i wiał słaby wiaterek. Wody było akurat tyle, ile potrzebowaliśmy, żeby płynąć podziwiając piękną przyrodę: wspaniałe świeżo-zielone drzewa, krzewy, pachniały kwiaty a kaczuszki spokojnie pływając dzielnie nam towarzyszyły na całej trasie. Widziałem też na gałązce małą jaszczureczkę i trzy perkozy na rzece, które jak mnie zobaczyły, bardzo się przestraszyły i odfrunęły. Mieliśmy jedną „przenoskę” ze względu na nisko powalone w poprzek rzeki drzewo. W połowie trasy był zaplanowany odpoczynek na małej plaży.
Ja chciałbym podziękować – korzystając z tej relacji – koledze Józiowi z koła 22, który kilkakrotnie wybawił mnie z opresji na wodzie i udzielał
cennych rad odnośnie do techniki wiosłowania. Janusz Szymczuk

Sytuacja przedwyjazdowa zmieniała się z godziny na godzinę. Wtorek –
jedziemy, pakujemy się, narty wyostrzone, ekwipunek w gotowości. Środa –
pierwsze wątpliwości. Nasz alpejski teren dotychczas jeszcze od
paskudnego wirusa  czysty ale Mediolan, do którego lecą nasi „lotnicy”
(ponad 20 osób) a autokar ma ich z lotniska podebrać to włoskie centrum
zarazy. Pierwszy apel Prezesa: jedziemy ale … rezygnujemy z samolotu i
omijamy Mediolan. Jednak  lotnicy ani myślą z samolotu rezygnować a z
kolei reszta autokaru nie chce z nimi jechać. Kierownictwo wciąż z
wyjazdu nie rezygnuje. Jedziemy,  a lotnicy niech sobie dojadą do
Bergamo taksówką. Sprzeciw, to powinna załatwić firma na swój koszt. A
liczba zmarłych we Włoszech już przekroczyła setkę i lawinowo rośnie.
Zgłaszają się pierwsi rezygnujący. Kolejny prezesowski komunikat: do
ósmej rano w czwartek – kto na pewno jedzie? Nie wiem jak inni ale kluby
Vagabundus i Laguna na pewno jadą (sami prawdziwi Polacy, oni wroga się
nie boją). Ale około południa kolejny, smutny tym razem komunikat:
wyjazd odwołany. Część decyzję przyjmuje z ulgą, część z żalem. A szkoda
bo ominęły nas nie lada atrakcje: dwa tygodnie kwarantanny we Włoszech
(ciekawe na czyj koszt?) i kolejne dwa w szpitalu zakaźnym w Warszawie,
tu już wikt i opierunek byłby zapewniony. A mówiła by o nas cała Polska
i sam minister by się o nasze zdrowie pytał. Nie dość więc, że tyle
atrakcji straciliśmy to jeszcze pozostały nie skonsumowane szampany,
wiktuały i prezenty dla naszych uroczych narciarek, które we włoskiej
krystalicznej aurze miały być na ich święto wręczone. I tak w ramach
niejako rekompensaty Jego Dostojność Prezes zarządził w następną sobotę
uroczyste obchody Dnia Kobiet. Pierwsza część to spacer po Starej
Pradze. Zimno jak cholera ale Zbyszek tak pięknie opowiada, że jakoś to
znosimy a gorące pyzy w Barze Ząbkowskim już nas rozgrzały. Kolejny etap
to przyjęcie w trochę dziwnym praskim lokalu, które to miejsce okazało
się całkiem przytulnym. Był więc rzeczony szampan, ogromny tort,  niezłe
menu na stole i prezenty oczywiście a jak jeszcze zabrzmiała muzyka to
nasza sportowa brać ruszyła w tany zapominając zupełnie o niespełnionym
wyjeździe. Myślę, że nasze babeczki poczuły się ukontentowane i tylko ja
myślę sobie po cichu: czy dobrze się też stało, czy też nie? Mimo
wątpliwości pozdrawiam wszystkich narciarsko i świątecznie (st w)