W dniu 29 maja br. odbył się spływ kajakowy rzeką Świder. Organizatorką była niezastąpiona koleżanka Halina Dziadko. Zebrało się nas 14 osób. Przewiezieni zostaliśmy dwoma busami niespełna 14 km w górę rzeki Świder, gdzie zaczął się spływ. Nasza organizatorka Halinka zamówiła wspaniałą pogodę: świeciło słoneczko, było ciepło i wiał słaby wiaterek. Wody było akurat tyle, ile potrzebowaliśmy, żeby płynąć podziwiając piękną przyrodę: wspaniałe świeżo-zielone drzewa, krzewy, pachniały kwiaty a kaczuszki spokojnie pływając dzielnie nam towarzyszyły na całej trasie. Widziałem też na gałązce małą jaszczureczkę i trzy perkozy na rzece, które jak mnie zobaczyły, bardzo się przestraszyły i odfrunęły. Mieliśmy jedną „przenoskę” ze względu na nisko powalone w poprzek rzeki drzewo. W połowie trasy był zaplanowany odpoczynek na małej plaży.
Ja chciałbym podziękować – korzystając z tej relacji – koledze Józiowi z koła 22, który kilkakrotnie wybawił mnie z opresji na wodzie i udzielał
cennych rad odnośnie do techniki wiosłowania. Janusz Szymczuk

Sytuacja przedwyjazdowa zmieniała się z godziny na godzinę. Wtorek –
jedziemy, pakujemy się, narty wyostrzone, ekwipunek w gotowości. Środa –
pierwsze wątpliwości. Nasz alpejski teren dotychczas jeszcze od
paskudnego wirusa  czysty ale Mediolan, do którego lecą nasi „lotnicy”
(ponad 20 osób) a autokar ma ich z lotniska podebrać to włoskie centrum
zarazy. Pierwszy apel Prezesa: jedziemy ale … rezygnujemy z samolotu i
omijamy Mediolan. Jednak  lotnicy ani myślą z samolotu rezygnować a z
kolei reszta autokaru nie chce z nimi jechać. Kierownictwo wciąż z
wyjazdu nie rezygnuje. Jedziemy,  a lotnicy niech sobie dojadą do
Bergamo taksówką. Sprzeciw, to powinna załatwić firma na swój koszt. A
liczba zmarłych we Włoszech już przekroczyła setkę i lawinowo rośnie.
Zgłaszają się pierwsi rezygnujący. Kolejny prezesowski komunikat: do
ósmej rano w czwartek – kto na pewno jedzie? Nie wiem jak inni ale kluby
Vagabundus i Laguna na pewno jadą (sami prawdziwi Polacy, oni wroga się
nie boją). Ale około południa kolejny, smutny tym razem komunikat:
wyjazd odwołany. Część decyzję przyjmuje z ulgą, część z żalem. A szkoda
bo ominęły nas nie lada atrakcje: dwa tygodnie kwarantanny we Włoszech
(ciekawe na czyj koszt?) i kolejne dwa w szpitalu zakaźnym w Warszawie,
tu już wikt i opierunek byłby zapewniony. A mówiła by o nas cała Polska
i sam minister by się o nasze zdrowie pytał. Nie dość więc, że tyle
atrakcji straciliśmy to jeszcze pozostały nie skonsumowane szampany,
wiktuały i prezenty dla naszych uroczych narciarek, które we włoskiej
krystalicznej aurze miały być na ich święto wręczone. I tak w ramach
niejako rekompensaty Jego Dostojność Prezes zarządził w następną sobotę
uroczyste obchody Dnia Kobiet. Pierwsza część to spacer po Starej
Pradze. Zimno jak cholera ale Zbyszek tak pięknie opowiada, że jakoś to
znosimy a gorące pyzy w Barze Ząbkowskim już nas rozgrzały. Kolejny etap
to przyjęcie w trochę dziwnym praskim lokalu, które to miejsce okazało
się całkiem przytulnym. Był więc rzeczony szampan, ogromny tort,  niezłe
menu na stole i prezenty oczywiście a jak jeszcze zabrzmiała muzyka to
nasza sportowa brać ruszyła w tany zapominając zupełnie o niespełnionym
wyjeździe. Myślę, że nasze babeczki poczuły się ukontentowane i tylko ja
myślę sobie po cichu: czy dobrze się też stało, czy też nie? Mimo
wątpliwości pozdrawiam wszystkich narciarsko i świątecznie (st w)

Cortina d’Ampezzo to „królowa” Dolomitów. Tu rozgrywane były Igrzyska olimpijskie w 1956r. Tofana, Faloria z Cristallo oraz Lagozuoi z Cinque Torri to rejony narciarskie w Cortinie d’Ampezzo. Trasy czerwone jak czarne, czarne tylko dla „ekspertów”, a niebieskich niewiele. Tam nasza grupa (58 osób) szusowała po świetnie przygotowanych trasach przy pięknej słonecznej pogodzie. Na trasie slalomu w Lagazuoi rozegraliśmy zawody o „Puchar Prezesa Grupy Agrykola” w kategorii – pań i panów. Wszyscy startujący otrzymali okolicznościowe dyplomy, a zwycięzcy – medale, puchary i nagrody rzeczowe. Faworyci nie wykorzystali swojej szansy i „polegli” na stoku. Nie zanotowaliśmy groźniejszych urazów, także wracaliśmy do Warszawy cali i zdrowi. Gościny nam udzielił czterogwiazdkowy hotel Antelao w Borca di Cadore, rzut kamieniem od Cortiny d’Ampezzo. Przytulne pokoje, wyśmienite jedzenie, możliwość korzystania z hotelowego SPA. Sauna i jacuzzi były oblegane. Jak karnawał to karnawał. Po nartach bawiliśmy się na wieczorkach tanecznych, „balu przebierańców” przy muzyce serwowanej przez hotelowego disc jockeya i dobrze zaopatrzonym w drinki barku. Konkurs na najbardziej pomysłowy i zabawny strój karnawałowy wywołał wiele emocji i dyskusji z Komisją Konkursową. Komisja udzieliła obszernych uzasadnień swoich decyzji i jej werdykt był niepodważalny. Zwycięzcy zostali nagrodzeni okolicznościowymi dyplomami.

W drodze powrotnej zwiedzaliśmy Palmanovę. Jest to „idealne” miasto stworzone w okresie renesansu. Takie miasta starano się stworzyć też w innych miejscach Europy, lecz tylko tutaj całość przetrwała w praktycznie nienaruszonym stanie. Dzięki temu Palmanova znalazła się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Poniżej kilka fotografii ilustrujących nasze dokonania.

Było, jak to mówi młodzież „SUPER”.

W dniach 18-25.01.2020  na wyjazd narciarski pod Czarną Górę w Kotlinie Kłodzkiej z kołem nr 22 wyjechało 6 członków Grupy Agrykola. Pogoda była świetna. Codziennie można było jeździć na nartach. Popołudniami były inne zajęcia: zwiedzanie Jaskini Niedźwiedziej, bal kostiumowy pod hasłem Folwark Zwierzęcy, warsztaty rysunkowe prowadzone przez Andrzeja, wizyta w termach w Lądku, przygotowywanie chóru z kolędami na nabożeństwie w miejscowym kościele no i wieczory z piosenką. Wszyscy członkowie Grupy Agrykola wrócili z wyróżnieniami. (A.L.) Pozdrowienia.