Sytuacja przedwyjazdowa zmieniała się z godziny na godzinę. Wtorek –
jedziemy, pakujemy się, narty wyostrzone, ekwipunek w gotowości. Środa –
pierwsze wątpliwości. Nasz alpejski teren dotychczas jeszcze od
paskudnego wirusa  czysty ale Mediolan, do którego lecą nasi „lotnicy”
(ponad 20 osób) a autokar ma ich z lotniska podebrać to włoskie centrum
zarazy. Pierwszy apel Prezesa: jedziemy ale … rezygnujemy z samolotu i
omijamy Mediolan. Jednak  lotnicy ani myślą z samolotu rezygnować a z
kolei reszta autokaru nie chce z nimi jechać. Kierownictwo wciąż z
wyjazdu nie rezygnuje. Jedziemy,  a lotnicy niech sobie dojadą do
Bergamo taksówką. Sprzeciw, to powinna załatwić firma na swój koszt. A
liczba zmarłych we Włoszech już przekroczyła setkę i lawinowo rośnie.
Zgłaszają się pierwsi rezygnujący. Kolejny prezesowski komunikat: do
ósmej rano w czwartek – kto na pewno jedzie? Nie wiem jak inni ale kluby
Vagabundus i Laguna na pewno jadą (sami prawdziwi Polacy, oni wroga się
nie boją). Ale około południa kolejny, smutny tym razem komunikat:
wyjazd odwołany. Część decyzję przyjmuje z ulgą, część z żalem. A szkoda
bo ominęły nas nie lada atrakcje: dwa tygodnie kwarantanny we Włoszech
(ciekawe na czyj koszt?) i kolejne dwa w szpitalu zakaźnym w Warszawie,
tu już wikt i opierunek byłby zapewniony. A mówiła by o nas cała Polska
i sam minister by się o nasze zdrowie pytał. Nie dość więc, że tyle
atrakcji straciliśmy to jeszcze pozostały nie skonsumowane szampany,
wiktuały i prezenty dla naszych uroczych narciarek, które we włoskiej
krystalicznej aurze miały być na ich święto wręczone. I tak w ramach
niejako rekompensaty Jego Dostojność Prezes zarządził w następną sobotę
uroczyste obchody Dnia Kobiet. Pierwsza część to spacer po Starej
Pradze. Zimno jak cholera ale Zbyszek tak pięknie opowiada, że jakoś to
znosimy a gorące pyzy w Barze Ząbkowskim już nas rozgrzały. Kolejny etap
to przyjęcie w trochę dziwnym praskim lokalu, które to miejsce okazało
się całkiem przytulnym. Był więc rzeczony szampan, ogromny tort,  niezłe
menu na stole i prezenty oczywiście a jak jeszcze zabrzmiała muzyka to
nasza sportowa brać ruszyła w tany zapominając zupełnie o niespełnionym
wyjeździe. Myślę, że nasze babeczki poczuły się ukontentowane i tylko ja
myślę sobie po cichu: czy dobrze się też stało, czy też nie? Mimo
wątpliwości pozdrawiam wszystkich narciarsko i świątecznie (st w)

Cortina d’Ampezzo to „królowa” Dolomitów. Tu rozgrywane były Igrzyska olimpijskie w 1956r. Tofana, Faloria z Cristallo oraz Lagozuoi z Cinque Torri to rejony narciarskie w Cortinie d’Ampezzo. Trasy czerwone jak czarne, czarne tylko dla „ekspertów”, a niebieskich niewiele. Tam nasza grupa (58 osób) szusowała po świetnie przygotowanych trasach przy pięknej słonecznej pogodzie. Na trasie slalomu w Lagazuoi rozegraliśmy zawody o „Puchar Prezesa Grupy Agrykola” w kategorii – pań i panów. Wszyscy startujący otrzymali okolicznościowe dyplomy, a zwycięzcy – medale, puchary i nagrody rzeczowe. Faworyci nie wykorzystali swojej szansy i „polegli” na stoku. Nie zanotowaliśmy groźniejszych urazów, także wracaliśmy do Warszawy cali i zdrowi. Gościny nam udzielił czterogwiazdkowy hotel Antelao w Borca di Cadore, rzut kamieniem od Cortiny d’Ampezzo. Przytulne pokoje, wyśmienite jedzenie, możliwość korzystania z hotelowego SPA. Sauna i jacuzzi były oblegane. Jak karnawał to karnawał. Po nartach bawiliśmy się na wieczorkach tanecznych, „balu przebierańców” przy muzyce serwowanej przez hotelowego disc jockeya i dobrze zaopatrzonym w drinki barku. Konkurs na najbardziej pomysłowy i zabawny strój karnawałowy wywołał wiele emocji i dyskusji z Komisją Konkursową. Komisja udzieliła obszernych uzasadnień swoich decyzji i jej werdykt był niepodważalny. Zwycięzcy zostali nagrodzeni okolicznościowymi dyplomami.

W drodze powrotnej zwiedzaliśmy Palmanovę. Jest to „idealne” miasto stworzone w okresie renesansu. Takie miasta starano się stworzyć też w innych miejscach Europy, lecz tylko tutaj całość przetrwała w praktycznie nienaruszonym stanie. Dzięki temu Palmanova znalazła się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Poniżej kilka fotografii ilustrujących nasze dokonania.

Było, jak to mówi młodzież „SUPER”.

W dniach 18-25.01.2020  na wyjazd narciarski pod Czarną Górę w Kotlinie Kłodzkiej z kołem nr 22 wyjechało 6 członków Grupy Agrykola. Pogoda była świetna. Codziennie można było jeździć na nartach. Popołudniami były inne zajęcia: zwiedzanie Jaskini Niedźwiedziej, bal kostiumowy pod hasłem Folwark Zwierzęcy, warsztaty rysunkowe prowadzone przez Andrzeja, wizyta w termach w Lądku, przygotowywanie chóru z kolędami na nabożeństwie w miejscowym kościele no i wieczory z piosenką. Wszyscy członkowie Grupy Agrykola wrócili z wyróżnieniami. (A.L.) Pozdrowienia.

W dniach 16-19.01.2020 r. odbył się organizowany przez nasze koło XIX RAJD ZIMOWE ZDOBYWANIE BESKIDZKICH TYSIĘCZNIKÓW „BARANIA GÓRA 2020”. Zimowy Rajd jest imprezą górska realizowaną cyklicznie od 19 lat o ekstremalnym charakterze ze względu na trudne warunki zimowe. W Rajdzie uczestniczyło 15 osób z kół PTTK z całego kraju , w tym 5 osób z naszego koła.Celem Rajdu było wejście w warunkach zimowych na Baranią Górę 1220 m npm . W trakcie rajdowicze uczestniczyli w zajęciach artystycznych w schronisku Przysłop pod Baranią Górą realizując prace w zakresie malowania na kamieniu.Prawdziwego Śniegu było pod dostatkiem a kondycja uczestników i atmosfera turystyczna mimo trudnych zimowych warunków – wspaniała. Zapraszamy wszystkich członków naszego koła na XX jubileuszowy RAJD ZIMOWE ZDOBYWANIE BESKIDZKICH TYSIĘCZNIKÓW , który odbędzie się w styczniu 2021 roku. Zdz. Haręźlak

Na nartach fajnie jest. Mieszkaliśmy w Czarnej Górze w góralskiej rodzinie Budzów. Obejścia pilnowały pies i trzy koty. Na cztery dni jazdy mieliśmy trzy słoneczne a więc wynik niezły. Narciarsko – grupa ścigantów (czytaj Vagabundus) tak się rozpędzali, że nie mogli na dolnej stacji wyhamować i trzeba ich było po wsi szukać. Grupa gąsek robiła postępy że aż strach, a kolejna grupa lansowała styl jazdy jak to śpiewał Hiszpan Julio „Solamente una vez” co w języku bardziej przyjaznym rozumiemy jako „Nie pomoże już nic”. Pan Kierownik z groźną miną bez przerwy straszył nas kierowcą i jego strasznymi procedurami acz pan Kierowca z olewającym spokojem ani na chwilę nie tracił dobrego humoru. Były jak to w życiu spóźnienia, zagubienia ale kończyły się szczęśliwie. W bukowińskim bulgotniku gotowaliśmy odwłoki a w basenowej fali w Bani łyknęliśmy źródlanej  górskiej zdrowej wody z chlorem. Był oczywiście kulig z pochodniami i stosownymi wiktuałami. I co więcej trzeba jak jest śnieg, słońce i fajne towarzystwo. Pozdrawiam narciarsko. (st w)

PS: jeden kot jest do wzięcia.

Tym razem było nietypowo, żadne bale, kreacje, lokale. Pojechaliśmy do Krynicy aby pieszo zwiedzać okolice brodząc po śniegu. Krynica to najurokliwsza ze wszystkich naszych kurortów perełka. I pierwszy raz w życiu spędzaliśmy Sylwestra w Parku Zdrojowym z szampanem, koncertem i fajerwerkami. A już noworoczny spacer leśnymi grzbietami górskimi do Tylicza przy słońcu i skrzącym się śniegu to niezapomniana bajkowa sceneria. Cudowna Krynica, niezapomniany Sylwester. (st w)